Σκουριάζει το χρυσό και το ατσάλι παίρνει σήψη,
η πέτρα θρυμματίζεται, ο θάνατος παντού.
Πάνω στη γη πιο σταθερή η θλίψη
και πιο μακρόβιος ο λόγος του σοφού
I Taught Myself to Live Simply
I taught myself to live simply and wisely,
to look at the sky and pray to God,
and to wander long before eveningto tire my superfluous worries.
When the burdocks rustle in the ravine
and the yellow-red rowanberry cluster droops
I compose happy verses about life's decay, decay and beauty.
I come back. The fluffy cat
licks my palm, purrs so sweetly
and the fire flares bright
on the saw-mill turret by the lake.
Only the cry of a stork landing on the roof
occasionally breaks the silence.
If you knock on my door
I may not even hear.
Anna Akhmatova
Υπέροχο ποίημα και συγκινητική φωτογραφία.
ReplyDeleteκαι το μυθικό ταξίδι στα υψίπεδα της αιθιοπίας...
ReplyDelete(γκρρρρρ ήχος από νεύρα)
:)